Tohumlar toprağı yararken gecenin koynunda, ” Ya Fettah” zikri dillerinde, nuru geceyi yakar.
Gönül ızdıraplarımı yırtarcasına, şimşekler çakar ruhumda.
Başım daha secdeye varmadan, ruhum secdede bulur kendini.
Yanar, yakılır, kül olur gönül hanem viraneye döner. “definelerde viranlerde bulunur.” buyurur Mevlanamız.
Definelerimi arar dururum viranelerimde.
Ve sadece kin, nefret, öfke ve bir yığın günah geçer elime.
İstiğfar ipine sarılır dilim. Ve dilim dilim bölünürken ruhum… “Ya Hay” zikriyle hayat bulurum.
Küllerinden yeniden doğan bir Zümrüdü Anka misali. Okumaya devam et “BİR UMRE FARKINDALIĞI: MEKKE NOTLARI”
Şair der ki: